Γεννήτρια ονόματος σπαθιού

Το σπαθί στο Μεσαίωνα δεν ήταν απλώς όπλο. Ήταν ένα σύμβολο της υψηλής κατάστασης ενός πολεμιστή που φορούσε μια λεπίδα στη ζώνη του. Στην αρχή, αυτό οφειλόταν στα απλά οικονομικά - το σπαθί ήταν υπερβολικά ακριβό. Στη συνέχεια, το συμβολικό νόημα καθορίστηκε. Και ακόμη προτιμώντας ένα τσεκούρι ή ένα βαρύ δόρυ στη μάχη, για διακοπές ή επίσημη τελετή, όσοι μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά, έβαλαν ένα θηκάρι με ένα σπαθί στη ζώνη τους. Στη συνέχεια ήρθαν οι καιροί της ιπποσύνης, και το σπαθί απέκτησε την έννοια ενός ιερού αντικειμένου, το άγγιγμα του οποίου στον ώμο έκανε έναν ιππότη από ένα συνηθισμένο άτομο.

Το σπαθί ήταν πάντα το όπλο των ευγενών. Οι ιππότες αντιμετώπισαν τις λεπίδες τους ως σύντροφοι στα χέρια και, έχοντας χάσει το σπαθί του στη μάχη, ο πολεμιστής κάλυψε τον εαυτό του με ανεξίτηλη ντροπή. Μεταξύ των ένδοξων εκπροσώπων αυτού του τύπου ψυχρού όπλου, υπάρχει και η δική τους ευγένεια - οι περίφημες λεπίδες, οι οποίες, σύμφωνα με το μύθο, έχουν μαγικές ιδιότητες, για παράδειγμα, για να κάνουν τους εχθρούς να φύγουν και να προστατεύσουν τον αφέντη τους. Οι πολεμιστές θεώρησαν ότι οι λεπίδες τους ήταν πραγματικοί σύντροφοι στα χέρια, και δεν μπορούσαν να τον χάσουν στη μάχη, γιατί με αυτόν τον τρόπο ο μαχητής θα σήμαινε τον εαυτό του με ντροπή. Αλλά τα ίδια τα σπαθιά δεν γλιτώνονται από τη φήμη - οι μεμονωμένες λεπίδες έχουν τα δικά τους ονόματα, την ιστορία και είναι ακόμη προικισμένες με μαγικές ιδιότητες. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι θρύλοι θα είχε ξεπεράσει ένα τέτοιο όπλο, μερικές φορές το όνομά του και μόνο έβαλε τους εχθρούς να ξεφύγουν.