Γεννήτρια σκανδιναβικών ονομάτων

Τα περισσότερα από τα αρχαία σκανδιναβικά λογοτεχνικά μνημεία που μας έχουν καταγραφεί είναι γραμμένα στο Old Norse, το οποίο μερικές φορές ονομάζεται επίσης Old Norse (στην αγγλική λογοτεχνία - Old Norse). Ως εκ τούτου, η Παλιά Ισλανδική θεωρείται η κλασική γλώσσα των γερμανικών σπουδών. Οι κάτοικοι της Σουηδίας, της Δανίας, της Νορβηγίας, της Ισλανδίας και της Φινλανδίας έχουν σκανδιναβικά ονόματα. Τα σύγχρονα ονόματα σχηματίζονται από γερμανικές και βιβλικές ρίζες, και τα ονόματα της εποχής των Βίκινγκ δόθηκαν σύμφωνα με το ζώο - τοτέμ. Τα ονόματα των Σκανδιναβών άλλαξαν με το πέρασμα του χρόνου και το ψευδώνυμο με το οποίο οι άνθρωποι κάλεσαν τους συμπατριώτες τους και αντικατέστησαν εντελώς το όνομα που έλαβε κατά τη γέννηση από τη μνήμη. Δεν ήταν συνηθισμένο να χρησιμοποιείτε επώνυμα.

Η ιστορία της γεωγραφικής περιοχής της Σκανδιναβίας καλύπτει αρκετές σύγχρονες χώρες στη βόρεια Ευρώπη και τους λαούς της - τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία. Η Φινλανδία και η Ισλανδία στα αγγλόφωνα κράτη θεωρούνται τμήμα της Σκανδιναβίας. Παντού έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, αλλά η κοινή ιστορία είναι αισθητή στις παραδόσεις και τα ονόματα. Τα σκανδιναβικά ονόματα που χρησιμοποιούνται στην παλαιά σκανδιναβική γλώσσα έχουν την ίδια προέλευση και βασίζονται στο πλούσιο έπος της βόρειας περιοχής. Η αρχαία σκανδιναβική ή πρωτο-σκανδιναβική γλώσσα ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή ομάδα και αναπτύχθηκε από την πρωτο-γερμανική, η οποία ομιλήθηκε στη Σκανδιναβία από τους πρώτους αιώνες μ.Χ. έως τον 8ο αιώνα. Αυτή η γλώσσα μιλήθηκε κατά την εποχή των Βίκινγκ από περίπου 700-1300 μ.Χ. Η Ισλανδία και η Νορβηγία μιλούσαν την Παλιά Δυτική Νορβηγική, οι Σουηδοί και οι Δανοί χρησιμοποίησαν την Παλιά Ανατολική Νορβηγική διάλεκτο, και μια τρίτη Παλιά Γουτενιανή διάλεκτος υπήρχε στο νησί της Γκότλαντ.