เครื่องกำเนิดชื่อโรมัน

ในกรุงโรมโบราณ ชื่อและความหมายของพวกเขาได้รับการพิจารณาอย่างจริงจัง ชาวโรมันเชื่อว่าชะตากรรมของบุคคลอยู่ในพวกเขา พวกเขาเชื่อว่าถ้าผู้ไม่หวังดีรู้ชื่อเขาสามารถช่วยชีวิตคนได้โดยใช้เวทมนตร์ นี่คือเหตุผลที่ห้ามไม่ให้ทาสออกเสียงชื่อนายของตน เด็กชายได้รับชื่อส่วนตัวในวันที่แปดหรือเก้าหลังคลอด มีประเพณีให้ตั้งชื่อเฉพาะกับบุตรชายคนโตสี่คนเท่านั้น และชื่ออื่นที่เหลืออาจเป็นเลขลำดับ: Quintus (ที่ห้า), Sextus (ที่หก) ซึ่งกลายเป็นชื่อบุคคล ชื่อส่วนบุคคลส่วนใหญ่มีต้นกำเนิดในสมัยโบราณที่ความหมายของพวกเขาถูกลืมไปแล้วในยุคคลาสสิก

ชื่อโรมันมีประวัติอันยาวนาน ในกรุงโรมโบราณ ผู้คนต่างจริงจังกับการตั้งชื่อลูก มีสุภาษิตว่าชื่อไม่ใช่วัตถุแห่งการตกลงกัน ด้วยเหตุนี้ แม้แต่ชื่อของเทพเจ้าก็ไม่พูดออกมาดัง ๆ นักบวชกังวลว่าศัตรูจะไม่ใช้ความรู้ของพวกเขาและล่อให้เหล่าทวยเทพเข้ามา ทาสยังไม่สามารถพูดชื่อเจ้านายของตนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีคนแปลกหน้าอยู่ใกล้ๆ ชื่อชายโรมันประกอบด้วยอย่างน้อยสองส่วน: ชื่อบุคคล (praenomen) และชื่อทั่วไป (นาม); นอกจากนี้ อาจมีชื่อเล่นส่วนบุคคลหรือชื่อสาขาของสกุล (cognomen)