Roman Adı Oluşturucu

Antik Roma'da isimler ve anlamları çok ciddiye alındı. Romalılar, içlerinde bir kişinin kaderi olduğuna inanıyorlardı. Kötü niyetli kişinin adını bilmesi durumunda, sihir yardımıyla bir kişinin hayatını alabileceğine inanıyorlardı. Bu nedenle kölelerin efendilerinin adını telaffuz etmeleri yasaktı. Çocuk doğumdan sonraki sekizinci veya dokuzuncu günde kişisel bir isim aldı. Sadece en büyük dört oğula kişisel bir isim verme geleneği vardı ve geri kalanı kişisel isim olarak sıra sayıları olabilir: Quintus (beşinci), Sextus (altıncı), böylece kişisel isimlere dönüştü. Kişi adlarının çoğu o kadar eski bir kökene sahiptir ki, anlamları klasik çağda çoktan unutulmuştur.

Roma isimleri zengin bir tarihe sahiptir. Antik Roma'da insanlar bir çocuğa nasıl isim verileceği konusunda çok ciddiydi. Söz konusu isimlerin anlaşma konusu olmadığı bir atasözü vardı. Bu nedenle tanrıların isimleri bile yüksek sesle söylenmezdi. Rahipler, düşmanların bilgilerini kullanmayacaklarından ve tanrıları kendilerine çekmeyeceklerinden endişeliydiler. Köleler, özellikle yakınlarda bir yabancı olduğunda, efendilerinin isimlerini yüksek sesle söyleyemezlerdi. Roma erkek ismi en az iki bölümden oluşuyordu: kişisel bir isim (praenomen) ve genel bir isim (nomen); ek olarak, bireysel bir takma ad veya cinsin bir dalının adı (kognomen) olabilir.